Τι δίκαια και πόσο σιωπηλά είναι τα δέντρα.
Δεν ζητάνε στάλα παραπάνω απ΄αυτό που τους αναλογεί.
Είτε σε έρημο είτε σε πολυσύχναστη πλατεία,
η λεύκα λεύκινα, η λεμονιά λεμονένια θα ντυθεί.
Ή πάλι μετατρέπονται σε οικοτροφεία και ξενώνες
για της πλάσης τα στρουθιά-αληθινό περίττωμα η λέξη έξωση.
Στο παραμικρό αεράκι πιάνουν το τραγούδι.
Όταν τα πληγώνεις, δε βογκάνε, δεν τραβάνε τα πλούσια μαλλιά τους.
Δακρύζουνε κρυφά κι ακούν οι ρίζες.
Όμως καμιά φορά πεισμώνουν όταν οι άνθρωποι τα βασανίζουν.
Αγριεύουν τότε, συστρέφονται, φτύνουν τον καρπό.
Εκδικούνται το χέρι που τα καίει.
Ρίχνουν χωριά μες στις πλημμύρες.
Με δένδρινα μυαλά νουθετούν.
Με θεσπίσματα θεία αφανίζουν φυλές.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΡΑΤΙΚΑΚΗΣ
Από την εισήγηση που έκανε σήμερα η δασολόγος κ. Χριστίνα Τσίτσιου, στο Δημοτικό Θέατρο Σουφλίου, στα παιδιά του εκεί Γυμνασίου και συνδυάζοντας όπως τόνισε η ίδια τη σημερινή μέρα δασοπονίας με τη μέρα της ποίησης που επίσης γιορτάζεται στις 21 Μάρτη. Εξαίρετη επιλογή που συνδυάζει και το μήνυμα από τις άλλες παγκόσμιες ημέρες της πρώτης μέρας της άνοιξης. Και που είναι συνολικά έξι στον αριθμό:
21 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού
21 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας
21 Μαρτίου- Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
21 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου
21 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down
21 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθεάτρου
Κι αν αναρωτηθείτε γιατί να είναι και του ύπνου μια τέτοια μέρα, θα καταθέσω ένα σχόλιο πικρόχολο. Ίσως για να μας θυμίζει πως κοιμόμαστε με τα τσαρούχια και χαμπάρι δεν παίρνουμε τι είναι αυτές οι παγκόσμιες ημέρες. Ακόμη και την 21η του Μάρτη την αφήνουμε να περνάει ανεκμετάλλευτη χωρίς την παραμικρή εκδήλωση. Κι ας έχει τόσες εξαιρετικές "μέρες" να τη στολίζουν. Μα ούτε μία δε μας αγγίζει; Σε πόση ραστώνη είμαστε βουτηγμένοι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου