ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΟΝΤΙΚΟΙ (τραγούδι)

Δυο μεγάλοι ποντικοί

Δυο μεγάλοι ποντικοί
στρούλι πουρόμ στρούλι πουρίμ.
Δυο μεγάλοι ποντικοί
στρούλι πουρόμ στρούλι πουρίμ.

Βγήκαν έξω για σεργιάνι
στην αυλή του μπαρμπα - Γιάννη.
Τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί
στρούλι πουρόμ στρούλι πουρίμ.

Τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί
στρούλι πουρόμ στρούλι πουρίμ.

Αχ! και στον ασβέστη φτάνουν
για γιαούρτι τον εκάνουν.
Πόπο γιαούρτι, πόπο τυρί!
στρούλι πουρόμ στρούλι πουρίμ.
Ποπό! γιαούρτι, ποπό τυρί
στρούλι πουρόμ στρούλι πουρίμ.

Πάνε οι καημένοι οι ποντικοί
πάνε καήκαν, τσουρουφλιστήκαν
κι απ' τον ασβέστη δεν ξαναβγήκαν…


Το τραγούδι συνοδεύεται από ανάλογες κινήσεις των χεριών και εκφράσεις του προσώπου. Πχ το στρούλι πουρόμ και στρούλι πουρίμ συνοδεύεται από κίνηση των χεριών προς τα δεξιά και προς τα αριστερά και με τα δάχτυλα να κινούνται λες και παίζουν πιάνο. Στο ποπό γιαούρτι τρίβουμε τις δυο παλάμες και στο πάνε οι καημένοι οι ποντικοί σφουγγίζουμε τα υποτιθέμενα δάκρυα για το χαμό τους! Ίσως για τις κινήσεις αυτές τα παιδιά λατρεύουν ξεχωριστά αυτό το τραγουδάκι. Κι όχι μόνο τα φετινά παιδάκια του Α'1 αλλά γενιές ολόκληρες παιδιών που έχουν περάσει από τα χέρια μου. Ο χαμός των ποντικών στον ασβέστη δε φαίνεται να τα ενοχλεί ιδιαίτερα, ή και δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει, τον αποδέχονται μάλιστα ως δίκαιη συνέπεια της λαιμαργίας των δυο μεγάλων ποντικών...
Όσο για το διδάσκοντα ο ασβέστης θα πρέπει να αντιμετωπίζεται μεταφορικά και συμβολικά και ως διαδικασία εξαγνισμού όποιου παραπτώματος και όχι με την κυριολεκτική σημασία της πτώσης μέσα σε γούρνα με ασβέστη...