Μήνυμα της Helmepa Junior προς τις ομάδες της τάξης μας


 Πριν από λίγο έφτασε στο e-mail το παρακάτω μήνυμα για τις ομάδες της τάξης μας:


Προς: Κ.  Εύα & Λ. Μάριο
Αρχηγούς Ομάδων 1368(Α)- 1369(Α) Παιδικής HELMEPA

Αγαπητοί, Εύα & Μάριε

Με χαρά λάβαμε την αναφορά με τις δραστηριότητες που μας στείλατε και σας ενημερώνουμε ότι έχουμε καταγράψει τις παρακάτω:

 Επίσκεψη σε Δάσος-Καταγραφή χλωρίδας,πανίδας

Με την ευκαιρία, σας ενημερώνουμε ότι το 2013 ανακηρύχθηκε «Διεθνές Έτος Συνεργασίας για το Νερό», με στόχο να ευαισθητοποιηθεί η ευρύτερη κοινωνία για την καλύτερη διαχείριση του νερού. Ακόμη, η Παγκόσμια Ημέρα Νερού, στις 22 Μαρτίου θα είναι αφιερωμένη στη συνεργασία για το νερό.

Το νερό αποτελεί το πολυτιμότερο συστατικό του πλανήτη μας, γιατί είναι ζωτικής σημασίας για την εξέλιξη της ανθρωπότητας και απαραίτητο συστατικό για ένα υγιές περιβάλλον. Η συνεχής μείωση των αποθεμάτων του οδηγεί αυτόματα σε έντονες συγκρούσεις μεταξύ των λαών. Η σωστή διαχείριση του νερού και η εύκολη πρόσβαση σε αυτό, είναι το κλειδί για έναν πλανήτη στον οποίο οι κάτοικοι του είναι ασφαλείς.

Στο συνημμένο κρυπτόλεξο, βρείτε τις κρυμμένες λέξεις και συζητήστε στην τάξη σας πώς συνδέονται (άμεσα ή έμμεσα) με τη διαχείριση του νερού στον πλανήτη.

Μην ξεχάσετε να μας στείλετε τα έργα των Ομάδων σας, για τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ζωγραφικής της Παιδικής HELMEPA, με θέμα «Ονειρεύομαι να ζω σ’ έναν κόσμο καθαρό», πριν από την 5η Απριλίου.

Περιμένουμε νέα και από τις επόμενες δράσεις σας. Καλή συνέχεια στο εθελοντικό σας έργο.

Με εκτίμηση,

Για το Πρόγραμμα «Παιδική HELMEPA»

Δημήτρης Καζάς


___________________

Το κρυπτόλεξο θα το βρείτε εδώ


Κρυπτόλεξο.doc

Πατήστε λήψη και κάντε αποθήκευση του αρχείου στον υπολογιστή σας! 






26 Φεβρουαρίου: Συμπληρώνονται σήμερα 100 χρόνια από την απελευθέρωση όλης της Θεσπρωτίας

Στο πανελλήνιο σίγουρα κάνει περισσότερη εντύπωση η απελευθέρωση των Ιωαννίνων στις 21 Φεβρουαρίου 2013 και πιθανόν να νομίζουν ότι την ίδια μέρα απελευθερώθηκε αυτόματα και η υπόλοιπη Ήπειρος. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Και για να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά και να θυμηθούμε την ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας μας αξίζει να αναφέρουμε τα εξής:

Η Ήπειρος δεν απελευθερώθηκε ολόκληρη το 1913. Ένα τμήμα της, η περιοχή της σημερινής Άρτας, ελευθερώθηκε από τον τούρκικο ζυγό πολύ νωρίτερα. Όχι βέβαια την εποχή που ελευθερώθηκε η νότια Ελλάδα, αφού η ατυχής έκβαση της μάχης στο Πέτα, το 1822, εμπόδισε τα σχέδια των Ελλήνων να διώξουν  τους Τούρκους και από την Ήπειρο. Όμως στα 1881 - 24 Ιουνίου -  η Άρτα ενσωματώνεται στην ελεύθερη Ελλάδα, της οποίας τα βόρεια σύνορα εκτείνονταν εκείνη την εποχή από τον Αμβρακικό μέχρι τον Παγασητικό.

Ατυχέστατος για τους Έλληνες υπήρξε και ο πόλεμος του 1897. Έτσι η μεν Άρτα παραμένει ελληνική και ελεύθερη όμως η υπόλοιπη Ήπειρος συνεχίζει να στενάζει κάτω από τον τουρκικό ζυγό.

Η λευτεριά για την πέρα από την Άρτα Ήπειρο θα αρχίσει να έρχεται το 1912 και θα ολοκληρωθεί το Φεβρουάριο του 1913, αφήνοντας όμως απέξω το βόρειο τμήμα που τελικά θα παραχωρηθεί στην Αλβανία κατόπιν πιέσεων των μεγάλων δυνάμεων εκείνης της εποχής.

Συγκεκριμένα η απελευθέρωση ξεκινά από την περιοχή της Φιλιππιάδας που έγινε από τις πρώτες μέρες της κήρυξης του πολέμου, στις 12 Οκτωβρίου 1912. Το πώς ακριβώς ελευθερώθηκε η περιοχή μάς το αποκαλύπτει το ακόλουθο βίντεο από το ΓΕΣ (Γενικό Επιτελείο Στρατού):


Επικεφαλής του ελληνικού στρατού στην Ήπειρο  την περίοδο αυτή είναι ο υποστράτηγος Σαπουντζάκης. Πρωθυπουργός της Ελλάδας και υπουργός των Στρατιωτικών ο Ελευθέριος Βενιζέλος ο οποίος και σπεύδει στη Φιλιππιάδα και εκεί εγκαθιστά το γενικό στρατηγείο των ελληνικών δυνάμεων. 

Ο ελληνικός στρατός προχωρά τώρα προς την Πρέβεζα. Τα μεσάνυχτα της 20ης προς 21η Οκτωβρίου 1912 παραδίδεται και η Πρέβεζα. Με βάση τη συμφωνία που υπογράφτηκε οι Τούρκοι στρατιώτες αναχωρούν με πλοία από το λιμάνι της Πρέβεζας για την Τουρκία... 

Τρεις μήνες αργότερα, στις 21 Φεβρουαρίου 1913, πέφτουν και τα Γιάννενα. Και στις 22 του μηνός μπαίνει στην πόλη ο ελληνικός στρατός.

Στις μέρες που ακολούθησαν απελευθερώθηκε και η δική μας Θεσπρωτία. Σχετικό το βίντεο που ακολουθεί:


Στις 23 Φεβρουαρίου απελευθερώνεται η Παραμυθιά

Και στις 26 Φεβρουαρίου 1913, σαν σήμερα δηλαδή, ο ελληνικός στρατός φτάνει και στους Φιλιάτες

Ολόκληρη η Θεσπρωτία είναι πια ελεύθερη. 

Όσο για την Ηγουμενίτσα, που σήμερα είναι η πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας, τότε ήταν ένα μικρό χωριό *  και δεν έχουμε ακριβή στοιχεία ποια ακριβώς μέρα του Φεβρουαρίου του 1913 ελευθερώθηκε. Ούτε και το Ηρώο της πόλης μας αναφέρει κάτι σχετικό:



και περιορίζεται στην Επανάσταση του Διονυσίου του Φιλοσόφου, το Σεπτέμβριο του 1611, στα ηρωικά γεγονότα του Σουλίου λίγο πριν και λίγο μετά το 1800 και στα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την περίοδο 1940 μέχρι και το 1944. 

Πάντως στους δύο γειτονικούς μας δήμους, του Σουλίου με έδρα την Παραμυθιά, και των Φιλιατών, έγιναν τις μέρες αυτές αρκετές εκδηλώσεις για να τιμηθούν τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή τους το Φεβρουάριο του 1913:


Διαβάστε περισσότερα εδώ ΔΗΜΟΣ ΣΟΥΛΙΟΥ



Περισσότερα για τις εορταστικές εκδηλώσεις στους Φιλιάτες διαβάστε στο σάιτ του Δήμου Φιλιατών.

Πλούσιο υλικό για την απελευθέρωση της Ηπείρου θα βρείτε στο επετειακό ιστολόγιο που δημιούργησε ένα δημοτικό σχολείο των Ιωαννίνων, το δημοτικό σχολείο Σταυρακίου:

http://21february1913.blogspot.gr

Επίσης στο ειδικό αφιέρωμα του ΓΕΕΘΑ:

http://www.geetha.mil.gr/index.asp?a_id=3568

Και στον ακόλουθο σύνδεσμο θα βρείτε αφιέρωμα στη δράση της ναυτικής μοίρας Ιονίου κατά τους Βαλκανικούς πολέμους:

http://perialos.blogspot.gr/2012/07/blog-post_09.html

____________________

* Η μόνη αναφορά που εντοπίσαμε στο σάιτ του Δήμου Ηγουμενίτσας σχετικά με την απελευθέρωση του 1913 και πως η πόλη ήταν τότε ένα μικρό χωριό είναι η ακόλουθη:

"http://www.igoumenitsa.gr/content/view/31/47/  Νεότερη ιστορία: Μέχρι την απελευθέρωση της Θεσπρωτίας (1913), η Ηγουμενίτσα ήταν ένα μικρό χωριό που στην απογραφή που έγινε εκείνη τη χρονιά, αριθμούσε 292 κατοίκους και έφερε το όνομα Γράβα. Υπήχθη στην Υποδιοίκηση "Φιλιατών και Γουμενίτσης" του νομού Ιωαννίνων."







ΤΑ ΠΗΡΑΜΕ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ (φωτογραφικό αφιέρωμα)

21 Φεβρουαρίου 1913 - 21 Φεβρουαρίου 2013
Τα πήραμε τα Γιάννενα
μάτια πολλά το λένε
όπου γελούν και κλαίνε!
100 χρόνια από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων!
Πηγή φωτογραφιών:

Οι σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς (έρευνα)

"Οι σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς" είναι ο τίτλος μιας έρευνας που έγινε στα 1995 στην Κύπρο και στα πλαίσια προγράμματος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Κύπρου.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Με αφορμή τις αποφάσεις του Ο.Η.Ε για το Διεθνές Έτος Οικογένειας , η έρευνα αυτή εξέτασε την επικοινωνία των δασκάλων με τους γονείς και το κοινωνικό - ψυχολογικό κλίμα που αναπτύσσεται μεταξύ τους κατά τη συνεργασία Σχολείου - Οικογένειας.

Βασικός σκοπός της έρευνας ήταν να σκιαγραφήσει τις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς . Ως δευτερεύοντες στόχους έθεσε αφενός τη συσχέτιση των ατομικών - δημογραφικών χαρακτηριστικών - βαθμού επαγγελματικής ικανοποίησης του δασκάλου με τη στάση και τη συμπεριφορά του προς τους γονείς και αφετέρου την καταγραφή των πηγών από τις οποίες αντλούν γνώσεις οι εκπαιδευτικοί για το χειρισμό θεμάτων συνεργασίας με την οικογένεια .

Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 260 δάσκαλοι , οι οποίοι το Φεβρουάριο - Μάρτιο του 1995 υπηρετούσαν σε Δημοτικά Σχολεία της Επαρχίας Λευκωσίας στην Κύπρο . Η επιλογή τους έγινε με τη μέθοδο της τυχαίας επιλογής και ως δειγματοληπτική μονάδα χρησιμοποιήθηκε η σχολική μονάδα στην οποία υπηρετούσαν ( αστική - ημιαστική - αγροτική ) .

Η συλλογή των δεδομένων έγινε με τη συμπλήρωση γραπτού ερωτηματολογίου και η επεξεργασία τους πραγματοποιήθηκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου με τη στατιστική διαδικασία SPSS . Κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκαν τόσο μέθοδοι της Περιγραφικής Στατιστικής όσο και της Επαγωγικής ( t-test & ανάλυση διασποράς ) . Ως ανεξάρτητες μεταβλητές εξετάστηκαν η ηλικία , το φύλο , οι τίτλοι σπουδών , τα χρόνια και ο τόπος υπηρεσίας του εκπαιδευτικού και ως παρεμβαλλόμενες ο βαθμός επαγγελματικής του ικανοποίησης και οι πηγές από τις οποίες αντλεί γνώσεις προκειμένου να χειριστεί ζητήματα συνεργασίας με τους γονείς .

Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής έδειξαν ότι η πλειοψηφία των δασκάλων συνεργάζεται με τους γονείς χωρίς όμως να υπάρχει μεταξύ τους αποτελεσματική επικοινωνία και χωρίς το κλίμα των σχέσεών τους να ευνοεί την περαιτέρω σύνδεση του σχολείου με την οικογένεια . Κύρια γνωρίσματα της συνεργασίας τους είναι οι ατομικές συναντήσεις δασκάλου - γονέων στο σχολείο , σε χρόνο που καθορίζεται από το σχολικό πρόγραμμα , η αλληλοενημέρωση για την επίδοση και τη συμπεριφορά του μαθητή , η παροχή οδηγιών εκ μέρους του δασκάλου και η υποβολή διευκρινιστικών ερωτήσεων εκ μέρους των γονέων . Χαρακτηριστικό της συνεργασίας τους είναι η αναζωογόνησή της όταν ο μαθητής παρουσιάζει προβλήματα και η εξασθένισή της όταν το παιδί "πηγαίνει καλά" στο σχολείο .

Η έρευνα κατέγραψε ως θετικά στοιχεία στις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς τον υψηλό βαθμό συνεργασίας που δηλώνουν οι δάσκαλοι ( αριθμητικός μέσος όρος: 3,89 , με κλίμακα από το 1=ελάχιστο έως το 5=μέγιστο ) ,την επιδίωξη βελτίωσης του έργου του σχολείου και εκπλήρωσης του καθήκοντος προς τους γονείς , τη συχνή ενημέρωση των γονιών ( Μ.Ο. : 4,01 ) και την προθυμία του δασκάλου για βοήθεια προς την οικογένεια ( Μ.Ο. : 4,25 ) .

Αρνητικά στοιχεία που εντοπίστηκαν στη στάση των δασκάλων είναι : Η άρνηση τους για συμπαράσταση εκ μέρους των γονιών , η μη αναγνώριση του δικαιώματος που ο Ο.Η.Ε. έχει παραχωρήσει στους γονείς - για προτεραιότητα στην επιλογή του είδους εκπαίδευσης που θα δώσουν στα παιδιά τους - η απόρριψη της διεύρυνσης της συμμετοχής των γονιών ακόμη και σε τομείς που προτείνει το Υπουργείο Παιδείας . Τη στάση αυτή συνοδεύει η άρνηση του ενός στους δύο δασκάλους να συναντήσουν τους γονείς όταν εκείνοι το ζητήσουν , η έλλειψη ειλικρίνειας κατά την ενημέρωση των γονιών , η παθητικότητα στην επιδίωξη της συνεργασίας .

Παράλληλα διαπιστώθηκε αναποτελεσματική επικοινωνία ως προς τους τρόπους συνάντησης και ενημέρωσης ( αποφυγή ομαδικών συγκεντρώσεων και επισκέψεων του δασκάλου στο σπίτι του μαθητή , μη πρόσκληση των γονιών να παρακολουθήσουν τη ζωή της τάξης , απουσία του παιδιού από το πεδίο συνεργασίας ), τη συχνότητα και το περιεχόμενο των πληροφοριών που ζητά ο δάσκαλος από τους γονείς , την εκπαίδευση των γονιών (μη πραγματοποίηση ομιλιών ) , τη συμμετοχή των γονιών στη ζωή του σχολείου και την αξιοποίηση των ιδεών τους για βελτίωση του έργου του .

Υπογραμμίζεται ως ιδιαίτερα ανησυχητικό γεγονός ο χαμηλός βαθμός συνεργασίας για την προώθηση των στόχων του "Δεν Ξεχνώ" ( Μ.Ο. : 3,45 , κλίμακα 1=σχεδόν ποτέ , 5=πολύ συχνά ) και οι στατιστικώς σημαντικές διαφορές που χαρακτηρίζουν σ`αυτόν τον τομέα τους παλαιούς σε σχέση με τους νέους δασκάλους ( Μ.Ο. : 4,04 έναντι 2.94 ) .

Επισημαίνονται επίσης οι στατιστικώς σημαντικές διαφορές που διαπιστώθηκαν ως προς τον τόπο υπηρεσίας : Η συνεργασία γονιών - δασκάλων στις ημιαστικές περιοχές είναι πολύ χαμηλότερη απ`ότι στην πόλη και στο χωριό . Επιπρόσθετα τονίζεται πως τις ημιαστικές περιοχές της έρευνας αποτελούσαν κυρίως προσφυγικοί συνοικισμοί . Τα στοιχεία αυτά , σε συνδυασμό και με τα υπόλοιπα ευρήματα της έρευνας , οδήγησαν στο συμπέρασμα πως τα ατομικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά του δασκάλου επηρεάζουν καθοριστικά τη στάση και τη συμπεριφορά του προς τους γονείς . Ιδιαίτερη επίδραση διαπιστώθηκε ότι ασκούν η "Ηλικία" και τα "Χρόνια Υπηρεσίας" αφενός , ως παράγοντες που σχετίζονται με την εμπειρία του δασκάλου, και ο βαθμός επαγγελματικής ικανοποίησης αφετέρου . Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας , οι μεγάλοι σε ηλικία δάσκαλοι συνεργάζονται αποτελεσματικότερα με την οικογένεια ενώ οι νέοι συναντούν πολλά προβλήματα στις σχέσεις τους με τους γονείς . Ως βασική αιτία αυτών των διαφοροποιήσεων εντοπίστηκε η ελλιπής παιδαγωγική κατάρτιση του δασκάλου σε θέματα συνεργασίας ( οι εκπαιδευτικοί δήλωσαν ότι αντλούν γνώσεις κυρίως από την εμπειρία τους ) αλλά και η επαγγελματική ικανοποίηση που χαρακτηρίζει σε μεγαλύτερο βαθμό τους δασκάλους με πολλά χρόνια υπηρεσίας .

Από τα αποτελέσματα της έρευνας προκύπτει η αδήριτη αναγκαιότητα ριζικών αλλαγών στο χώρο της εκπαίδευσης , ικανών να προωθήσουν τη συνεργασία του σχολείου με την οικογένεια . Την άποψη αυτή συνεπικουρεί το επίσημα διαπιστωμένο υψηλό ποσοστό σχολικής αποτυχίας στο Κυπριακό Εκπαιδευτικό Σύστημα και παράλληλα τα πορίσματα πλήθους ερευνών , τόσο στην Κύπρο όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο , πως η συνεργασία με τους γονείς αποτελεί βασικό γνώρισμα του αποτελεσματικού σχολείου . Στα πλαίσια αυτά ο εκδημοκρατισμός της εκπαίδευσης και η βελτίωση των όρων εργασίας του εκπαιδευτικού θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ . Η παρούσα έρευνα κρίνει επίσης σκόπιμο να εισηγηθεί αφενός περαιτέρω διερεύνηση του θέματος και αφετέρου :

Θεσμοθέτηση της συνεργασίας δασκάλου - γονέων . Διευκόλυνση των εργαζόμενων γονιών για συμμετοχή στην εκπαίδευση των παιδιών τους . Αναγνώριση από την Πολιτεία της σημασίας του ρόλου του δασκάλου ως συνεργάτη των γονιών και παράλληλη λήψη μέτρων για την κατά το δυνατόν καλύτερη άσκησή του . Επιστημονική καθοδήγηση και ενημέρωση των δασκάλων σε θέματα συνεργασίας σχολείου - οικογένειας , ιδιαίτερα των νέων σε ηλικία Υποστήριξη της συνεργασίας από ομάδες ειδικών ( ψυχολόγων , κοινωνικών λειτουργών κ.α. ).

____________________________

Στη συνέχεια δημοσιεύουμε επιλεκτικά κάποια αποσπάσματα από την έκθεση της έρευνας και που θεωρούμε ότι θα φανούν χρήσιμα για όσους διαβάζουν το ιστολόγιό μας, καθώς τόσο το θέμα των σχέσεων των δασκάλων με τους γονείς όσο και γενικότερα οι σχέσεις αποτελούν ένα από τα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν το χώρο της εκπαίδευσης αλλά και την ευρύτερη σχολική κοινότητα:

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Το 1994 εορτάστηκε παγκόσμια ως Διεθνές ΄Ετος για την Οικογένεια. Σε σχετική απόφαση των Ηνωμένων Εθνών αναφέρεται πως επειδή η οικογένεια αποτελεί τη βασική μονάδα κοινωνίας της αξίζει ξεχωριστή προσοχή για κάθε δυνατή προστασία και βοήθεια , για να μπορέσει να ανταποκριθεί πλήρως στις κοινωνικές της υποχρεώσεις , σύμφωνα με τις διάφορες διακηρύξεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα . Η απόφαση αυτή αφορά άμεσα την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς αφού : "Οικογένεια και σχολείο θεωρούνται και είναι οι δύο πιο σημαντικοί παράγοντες αγωγής , οι οποίοι δεν ενεργούν μόνο ανεξάρτητα αλλά και σε στενή αλληλεξάρτηση μεταξύ τους ." ( Μπέλλας , 1985 : 165 ) Η κρίση του θεσμού της οικογένειας έχει προεκτάσεις στην όλη σχολική συμπεριφορά του παιδιού στο σχολείο, αναφέρει ο Ξηροτύρης ( 1975 ) .

Η μείωση της σημασίας και των δικαιωμάτων της οικογένειας αποδίδεται στην αντίστοιχη επέκταση της εξουσίας του κράτους , ιδιαίτερα δε στον τομέα της ανατροφής των παιδιών. Ο Piaget ( 1979 : 64) τονίζει πως : " Η απόλυτη εξουσία των πρεσβυτέρων της φυλής , έπειτα του pater familias και τέλος των γονέων στους πρόσφατους χρόνους περιορίστηκε όλο και περισσότερο από την εκπαιδευτική νομοθεσία, η οποία δεν απέβαινε πάντοτε σε όφελος του παιδιού ." Οι απόψεις αυτές υποστηρίζονται και από τον Gerzon : "Στις σύγχρονες τεχνολογικές κοινωνίες η έσχατη καταπίεση που δέχεται το άτομο από την κρατική εξουσία είναι η δημιουργία του "τεχνικού γονιού " που μόνο περιθωριακά είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη του παιδιού του . Σαν εργολάβος , με πολλούς υποεργολάβους μεταβιβάζει εξουσία και έλεγχο σε άλλους ειδικούς που εμπλέκονται στη διαδικασία αυτή. Οι μαιευτήρες φροντίζουν για τη γέννησή του , οι παιδίατροι για τις νόσους και τη θεραπεία του , οι δάσκαλοι για τη μόρφωσή του ... και οι ψυχίατροι , αν χρειάζεται , για τα αισθήματα που του δημιουργούνται ενδιάμεσα ." ( Π. ΤΕΡΛΕΞΗΣ , 1975 : 207 )

΄Οσο κι αν είναι εμφανές το στοιχείο της υπερβολής σ` αυτές τις δηλώσεις - σίγουρα κανείς δε θεωρεί καταπίεση τη θεραπεία των παιδιών από τον παιδίατρο - αξίζει όμως να μας προβληματίσει το σημείο που αναφέρεται στους δασκάλους , αφού η Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αναφέρει στο άρθρο 26 , παράγραφος 3 , τα ακόλουθα : "Οι γονείς έχουν κατά προτεραιότητα το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της εκπαίδευσης που θα δώσουν στα παιδιά τους ."

Στην κατεύθυνση αυτή κρίνεται σκόπιμο να ερευνηθεί η πραγματική σημερινή κατάσταση των σχέσεων του εκπαιδευτικού συστήματος με τους γονείς , την ώρα που τα φώτα της γιορτής για το Διεθνές ΄Ετος Οικογένειας χαμηλώνουν και να διαπιστωθεί αν οι σχετικές αποφάσεις του Ο.Η.Ε. βρίσκονται υπό υλοποίηση ή αν αντίθετα αληθεύουν οι ισχυρισμοί του Gerzon για τους "τεχνικούς γονιούς ". Λαμβάνοντας υπόψη πως η έκταση του θέματος καθιστά αδύνατη τη συνολική του προσέγγιση , η παρούσα έρευνα θα περιοριστεί στην εξέταση των σχέσεων των δασκάλων με τους γονείς των μαθητών τους . Η επιλογή αυτή στηρίζεται στην άποψη πως η επικοινωνία του δασκάλου με τους γονείς αποτελεί το θεμέλιο της σύνδεσης του σχολείου με το σπίτι και κατά προέκταση της συνεργασίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την οικογένεια .

Η οριοθέτηση του πεδίου έρευνας με αφετηρία τις αποφάσεις του Ο.Η.Ε. αποβλέπει όχι μόνο στην ενίσχυση του οικογενειακού θεσμού αλλά και στη βελτίωση του έργου της αγωγής ,αφού η συνεργασία του σχολείου με τους γονείς αποτελεί γνώρισμα του αποτελεσματικού σχολείου , σύμφωνα με τα πορίσματα σχετικών ερευνών ( Διονυσίου , 1992 ). Σημαντικό όμως μειονέκτημα των έως τώρα ερευνητικών δεδομένων αποτελεί η ελλιπής καταγραφή αυτών των σχέσεων , κενό που αισιοδοξεί να καλύψει η παρούσα έρευνα , εστιάζοντας την προσοχή της στο πως και πόσο αυτές οι σχέσεις βιώνονται , επιδιώκονται , καλλιεργούνται , ενδυναμώνονται και αξιοποιούνται μέσα στη ζωντανή σχολική πραγματικότητα από τους πρωτεργάτες των επάλξεων της πρώτης γραμμής της παιδείας , τους εκπαιδευτικούς της Δημοτικής Εκπαίδευσης .

Στα πλαίσια αυτά η παρούσα έρευνα επιδιώκει να διακριβώσει αν υπάρχει αποτελεσματική επικοινωνία του δασκάλου με την οικογένεια και ευνοϊκό κλίμα για την αναβάθμιση του ρόλου των γονιών στην εκπαίδευση των παιδιών τους.

Κρίθηκε επίσης σκόπιμο να αναζητηθούν οι παράγοντες που επηρεάζουν τη στάση και τη συμπεριφορά των δασκάλων απέναντι στους γονείς ώστε η έρευνα να μην περιοριστεί στην απλή καταγραφή της υπάρχουσας κατάστασης , αλλά να καταλήξει σε εποικοδομητικές προτάσεις βελτίωσής της.

2. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

Βασικός σκοπός της έρευνας είναι να περιγράψει τις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς των μαθητών τους έτσι όπως αυτές διαδραματίζονται μέσα στα πλαίσια της συνεργασίας του σχολείου με την οικογένεια. Επιπρόσθετα και ως δευτερεύουσας σημασίας στόχο θέτει τη συσχέτιση των σχέσεων των δασκάλων με τα ατομικά και δημογραφικά τους χαρακτηριστικά καθώς και με το βαθμό ικανοποίησης από το επάγγελμά τους. Η έρευνα θα καταγράψει επίσης ως παρεμβαλλόμενες μεταβλητές τις πηγές γνώσης συνεργατικών μεθόδων των δασκάλων , ώστε να διευκολυνθεί η εξαγωγή συμπερασμάτων . Αναλυτικότερα οι σκοποί της έρευνας είναι :

1. Να σκιαγραφήσει τις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς και συγκεκριμένα τις επικοινωνιακές διαδικασίες ανάμεσά τους και το κλίμα ( κοινωνικό - ψυχολογικό ) που τις διέπει .

2. Να συσχετίσει τη στάση και τη συμπεριφορά των δασκάλων στο ζήτημα της συνεργασίας σχολείου - οικογένειας με τα ακόλουθα ατομικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά τους : Ηλικία , φύλο , τίτλους σπουδών , χρόνια και τόπο υπηρεσίας καθώς και με το βαθμό ικανοποίησης που δηλώνουν από το επάγγελμά τους .

3. Να διερευνήσει από πού αντλούν οι δάσκαλοι γνώσεις για το χειρισμό θεμάτων συνεργασίας με τους γονείς ( παιδαγωγική κατάρτιση , εμπειρία , γνώμες και συμβουλές τρίτων )

_____________________________________

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

[...]

1. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ " ΣΧΕΣΕΙΣ "

Στα ελληνικά η λέξη "σχέση " ετυμολογείται από το ρήμα έχω και ιδιαίτερα από το απαρέμφατο του αορίστου β΄ έσχον .

Στον Αριστοτέλη η λέξη " σχέση " αναφέρεται ως μία από τις κατηγορίες του , δηλώνοντας το προς τι .

Σύμφωνα με τον Lalande ( 1962 ) η " σχέση " τονίζει την αναφορικότητα προς κάτι , εκφράζοντας την προϋπαρξη ενός δεσμού που λογικοποιείται .

Στις ανθρώπινες σχέσεις ο όρος χρησιμοποιείται με την έννοια της αναφορικότητας , της συνάφειας , της κοινωνίας του ανθρώπου προς κάποιο αντικείμενο , άβιο , έμβιο , το συνάνθρωπο , το Θεό , ακόμη και προς τον ίδιο τον εαυτό του . ( Μαρκαντώνης , 1975 )

Σχέση ανθρώπου προς άνθρωπο ( έννοια του όρου ) Ο Κοσμόπουλος ( 1990 ) παρατηρεί πως ο όρος "σχέση" ανθρώπου προς άνθρωπο ερμηνεύεται τόσο ως κατηγορία του "είναι" ( επιθυμία μίμησης-ταύτισης) όσο και ως κατηγορία του "έχειν" ( επιθυμία κατοχής του άλλου ) . Η άποψη αυτή , παραπέμπει στις θεωρίες του περσοναλισμού, σύμφωνα με τις οποίες το ανθρώπινο ον προσέρχεται στη σχέση με το συνάνθρωπο ανάλογα με το βαθμό ωριμότητας της προσωπικότητάς του . Απαραίτητη προϋπόθεση , τονίζει ο Μαραθεύτης ( 1986 ) , για να μπορέσει το άτομο να δημιουργήσει ισότιμες σχέσεις με τον Άλλο , σχέσεις δηλαδή αμοιβαιότητας ΕΓΩ - ΣΥ , είναι να αποκτήσει ένα σταθερό αίσθημα για τη δική του υπόσταση . Ταυτόχρονα η αμοιβαιότητα στη σχέση με το συνάνθρωπο συντελεί στην ολοκλήρωση του ανθρώπου σε πρόσωπο (αυτοπραγμάτωση). Στις διαπροσωπικές σχέσεις , σημειώνει ο Μπαλάσκας (1989 ) , είναι δυνατή η πραγμάτωση της προσωπικής ύπαρξης , δηλαδή η ολοκλήρωση του "εγώ" με τη συγχώνευσή του στο "εμείς" . Τις απόψεις αυτές συνεπικουρεί η θεωρία του Maslow ( 1962 ) , σύμφωνα με την οποία η αυτοπραγμάτωση , άρα και οι αμοιβαίες σχέσεις προς τους άλλους , προϋποθέτουν την ικανοποίηση όλων των άλλων αναγκών του ατόμου , ερμηνεία που αποδέχεται και η αναπτυξιακή θεωρία του Erikson ( Πασσάκος , 1979 ) .

Οδηγούμαστε , λοιπόν , στο συμπέρασμα πως η έννοια του όρου "σχέση ανθρώπου προς άνθρωπο" επιδέχεται διαφορετική ερμηνεία ανάλογα με το βαθμό ωριμότητας και ικανοποίησης που χαρακτηρίζει τους μετέχοντες κι επομένως εξαρτάται αφενός από τα ατομικά τους χαρακτηριστικά και αφετέρου από τις συνθήκες του περιβάλλοντος εντός του οποίου διαβιούν .

2. Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ζώο κοινωνικό . Κύρια πηγή της ευτυχίας του ήταν ανέκαθεν οι σχέσεις του προς άλλα πρόσωπα, δηλαδή η ψυχική του επικοινωνία με τον άλλο. ( Μαραθεύτης , 1986 ) Στον αιώνα μας όμως το ενδιαφέρον για τις διανθρώπινες σχέσεις σημείωσε έξαρση ως αποτέλεσμα των πρόσφατων κοινωνικο - ιστορικών εξελίξεων και των επιστημονικών ανακαλύψεων :

1. Η αστικοποίηση των πληθυσμών οδήγησε τον άνθρωπο σε νέες συνθήκες που απαιτούσαν αυξημένη συνεργατική διάθεση ( Τσουρέκης , 1981 )

2. Η θεωρία του Freud κίνησε το ενδιαφέρον για τη μελέτη των ανθρώπινων διασχετικών φαινομένων . Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι αργότερα , με τη "δυναμική των ομάδων" και ο C. Rogers στη συνέχεια μελέτησαν και ερεύνησαν το φαινόμενο της εξάρτησης του ανθρώπου από το συνάνθρωπο .( Μπέλλας , 1985 )

3. Η σπατάλη ζωής στον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ανέπτυξε ως αντίρροπο μηχανισμό το αίτημα της ειρηνικής συνύπαρξης και αρμονικής συνεργασίας της Πανανθρώπινης Κοινότητας και την πίστη στις αξίες της Ζωής και του Ανθρώπου - Συνανθρώπου . ( Κοσμόπουλος , 1990 )

4. Σήμερα ,η περιπλοκότητα της κοινωνίας μας επιβάλλει σε κάθε άτομο να δημιουργεί ευχάριστες σχέσεις με τους άλλους . Η ανάγκη για επικοινωνία γίνεται παντού αποδεκτή και οδηγεί στην υιοθέτηση αρχών που ενισχύουν κοινές προσπάθειες στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και στους άλλους διεθνείς οργανισμούς για διακανονισμό διαφορών με βάση την επικοινωνία . ( Λεοντίου , 1990 )

Το κλίμα αυτό , συνδυασμένο και με τις εξελίξεις των επιστημών της Αγωγής , συμβάλλει σήμερα καθοριστικά στην αναγκαιότητα σχέσεων των δασκάλων με τους γονείς.

3. Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ - ΓΟΝΕΩΝ

Μέχρι το 19ο αιώνα η έννοια της συνεργασίας του σχολείου με την οικογένεια ήταν ανύπαρκτη . Οι γονείς σπάνια πήγαιναν στο δάσκαλο για να συζητήσουν τις προόδους και τα προβλήματα του παιδιού . ( Ντράικωρς , 1976) Παράγοντες που από τότε βαθμιαία συνέβαλαν στην αναγνώριση του ζωτικού ρόλου των σχέσεων δασκάλων - γονέων στη ζωή του παιδιού στο σχολείο υπήρξαν κυρίως οι ακόλουθοι :

1. Οι πρόοδοι της ψυχολογίας και ιδιαίτερα της ψυχολογίας του Παιδιού και της Εξελικτικής ψυχολογίας . Στις αρχές του 20ου αιώνα οι θεωρίες του homunculus και των συνειρμιστών παραχώρησαν τη θέση τους στην αντίληψη του ενιαίου όλου του ψυχικού βίου και την ανάγκη κατανόησης των ατομικών διαφορών των μαθητών . Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κουρνιάς (α.χ. :36 ) : " Για να πετύχει στην αποστολή της η αγωγή πρέπει να γνωρίζει την ψυχικότητα των μαθητών γενικώς και τις ψυχικές ιδιορρυθμίες εκάστου ιδιαιτέρως ". Η ανάγκη κατανόησης των παιδιών άνοιξε το κανάλι επικοινωνίας ανάμεσα στο σπίτι και το σχολείο αφού "οι πληροφορίες των γονιών ζωγραφίζουν ένα φόντο στην εικόνα του παιδιού που ο δάσκαλος δε θα μπορούσε να αποσπάσει με άλλο τρόπο " ( Stout & Langdom , 1967). Παράλληλα η ψυχολογία του βάθους , επισημαίνοντας το ρόλο της οικογένειας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού , έστρεψε το ενδιαφέρον των παιδαγωγών στην έρευνα του οικογενειακού περιβάλλοντος , ενισχύοντας την επικοινωνία δασκάλων - γονέων.

2. Η πρόοδος των κοινωνιολογικών ερευνών για τη σχέση οικογενειακού υπόβαθρου - σχολικής επίδοσης . Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι αντιλήψεις για την επίδραση του οικογενειακού περιβάλλοντος στην ανταπόκριση του παιδιού στο σχολείο άλλαξαν. Η διάσημη φράση του Μπουρντιέ , πως το σχολείο ευνοεί τους ευνοημένους και αδικεί τους αδικημένους , κλόνισε τη θεωρία των ίσων ευκαιριών και οδήγησε στην απαίτηση της εξίσωσης των αποτελεσμάτων της εκπαίδευσης . Η ευθύνη για τη σχολική επιτυχία ή αποτυχία μεταφέρθηκε από το παιδί και την οικογένεια στο ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα . Χρέος τώρα της εκπαίδευσης είναι να γίνει διορθωτική των διαφορών που προέρχονται από το οικογενειακό περιβάλλον και να αντισταθμίσει τις ανισότητες που προϋπάρχουν του σχολείου . (Φραγκουδάκη , 1985 : 87 ) Παράλληλα αποκαλύφθηκε πως η κοινωνικο - οικονομική προέλευση της οικογένειας δεν αποτελεί εμπόδιο όταν οι άλλοι παράγοντες είναι ευνοϊκοί ( Banks , 1987 ) και πως η εκπαιδευτική στέρηση οφείλεται κυρίως στη στάση των γονιών έναντι του έργου του σχολείου και στο ενδιαφέρον τους για τη μόρφωση των παιδιών τους . (Douglas , 1964 , Plowden Report , 1967 ) Στα πλαίσια αυτά η δημιουργία θετικού κλίματος στις σχέσεις του σχολείου με την οικογένεια θεωρήθηκε απαραίτητη.

3. Οι παιδαγωγικές έρευνες . Ο επιστημονικός χαρακτήρας της Παιδαγωγικής μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο επέτρεψε τον εντοπισμό των παραγόντων που συμβάλλουν στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του έργου του σχολείου . Στους παράγοντες αυτούς συγκαταλέγονται οι αρμονικές σχέσεις του δασκάλου με τους γονείς , η τακτική επικοινωνία μαζί τους αλλά και η ουσιαστική συμμετοχή τους στο πρόγραμμα του σχολείου . ( Hobson , 1976 , Lindner , 1988, )

4. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

Η επικοινωνία είναι το θεμέλιο όλων των διαπροσωπικών σχέσεων (Λεοντίου, 1990 ) . Η ιδιαίτερη σπουδαιότητά της στις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς τονίστηκε από τον Austin ( 1988 ) στην έκθεσή του για τα αποτελεσματικά σχολεία αλλά και από πολλούς ερευνητές τόσο στο εξωτερικό ( Rich et al. , 1979 Dean , 1983 , Gotts , 1989 ) όσο και στην Ελλάδα και στην Κύπρο ( Φλουρής , 1989 , Δημητρακόπουλος , 1994 , Διονυσίου ,1992 ) . Ο πολύτιμος ρόλος της συνίσταται στα ακόλουθα:

1. Φέρνοντας σε επαφή γονείς και εκπαιδευτικούς , αυξάνει τη μεταξύ τους συμπάθεια και δημιουργεί θετικές στάσεις στους γονείς απέναντι στο έργο του σχολείου . ΄Οσο συχνότερες είναι οι επαφές μεταξύ των ανθρώπων τόσο μεγαλώνει και η συμπάθεια του ενός προς τον άλλο , παρατηρεί ο Hofstater ( 1978 ) .

2. Η ενημέρωση των γονιών τόσο για την επίδοση και τη συμπεριφορά των μαθητών όσο και για τους σκοπούς , τις επιδιώξεις και τις προσδοκίες που έχει το σχολείο αυξάνει το ενδιαφέρον τους για τη μόρφωση των παιδιών τους . ( Stout & Langdom , 1967 )

3. Πληροφορώντας το δάσκαλο για το οικογενειακό περιβάλλον των μαθητών του τον βοηθά να κατανοήσει τις ατομικές τους διαφορές . (Παρασκευόπουλος , α.χ. )

4. Βοηθώντας τους γονείς να διευρύνουν τις γνώσεις τους σε θέματα διαπαιδαγώγησης των παιδιών αφενός βελτιώνει την αγωγή των παιδιών στην οικογένεια και αφετέρου καθιστά τους γονείς πολύτιμους συνεργάτες του σχολείου . ( Ντράικωρς , 1976 )

5. Διευκολύνοντας τη συμμετοχή των γονιών στο έργο του σχολείου συμβάλλει στην αποτελεσματικότητα του έργου που παρέχεται εκεί . (Hobson , 1976 )

6. Με την αξιοποίηση των ιδεών των γονιών συντελεί στον εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης και κατ` επέκταση της κοινωνίας . ( Piaget , 1979 )

Τα παιδαγωγικά βιβλία , υιοθετώντας αυτές τις απόψεις , βρίθουν προτροπών και οδηγιών προς τους δασκάλους για αποτελεσματική επικοινωνία με τους γονείς και την οικογένεια . Τονίζουν τι πρέπει ο εκπαιδευτικός να κάνει και τι να αποφεύγει στη συνεργασία του με τους γονείς . Τη βιβλιογραφική όμως ανασκόπηση της παρούσας έρευνας δεν ενδιαφέρουν , όπως τονίστηκε , τα δεοντολογικά στοιχεία για τις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς αλλά τα πορίσματα των σχετικών ερευνών , τα οποία δυστυχώς είναι ανύπαρκτα για το χώρο της Κύπρου . Με κάθε επιφύλαξη , μεταφέρονται τα ελάχιστα στοιχεία που εντοπίστηκαν από άλλα εκπαιδευτικά συστήματα :

Σειρά ερευνών που έγινε στην Αγγλία τα τελευταία χρόνια , έδειξε πως υπάρχει μεγάλο μπλοκάρισμα στα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ σχολείου και οικογένειας . ( Οικογένεια και Σχολείο , τ. 115 : 190 )

Το πανεπιστήμιο του ΄Αλλενσμπαχ διαπίστωσε πως 64 % των σημερινών γονιών παραδέχονται ότι δυσκολεύονται πολύ να βοηθήσουν τα παιδιά τους ( Οικογένεια και Σχολείο , τ. 110 : 163 ) αφήνοντας να διαφανεί τόσο η ελλιπής επικοινωνία δασκάλου γονέων όσο και αδιαφορία του σχολείου για τα προβλήματα της οικογένειας . Την αδιαφορία αυτή τονίζει και ο Πυργιωτάκης ( 1989 ) : " Το σχολείο δε λαβαίνει υπόψη του τις ελλείψεις μιας συγκεκριμένης μερίδας μαθητών , τις αντιπαρέρχεται με αδιαφορία και επιφορτίζει τους μαθητές με υποχρεώσεις που είναι αδύνατον να ανταποκριθούν . "

Η Henderson ωστόσο παρατηρεί πως παιδιά που βοηθούνται στο σπίτι από τους γονείς τους και που έχουν γονείς ενεργά αναμεμιγμένους στα σχολικά πράγματα τείνουν να έχουν στατιστικά μεγαλύτερες πιθανότητες για ακαδημαϊκές επιτυχίες , ανεξάρτητα από την κοινωνικοοικονομική τάξη της οικογένειας . Παράλληλα ερευνητές όπως ο Bronfenbrenner και η Lightfoot έχουν δείξει τις αρνητικές συνέπειες που φέρνει η διαταραγμένη ( ή η ανύπαρκτη ) επικοινωνία δασκάλων γονιών στη σχολική επίδοση του μαθητή . ( Οικογένεια και Σχολείο , τ. 104 : 116 - 117 )

Η έρευνα του Ξωχέλλη ( 1984 ) στον Ελλαδικό χώρο εντόπισε πως η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών ( 90,1 % ) δηλώνει ότι συνεργάζεται με τους γονείς . Στην ίδια όμως έρευνα διαπιστώθηκε πως οι δάσκαλοι έχουν προβλήματα στις σχέσεις τους με τους γονείς για τα οποία μάλιστα την ευθύνη αποδίδουν κυρίως στους γονείς και ιδιαίτερα στην άγνοια που έχουν για το έργο του σχολείου . Τα στοιχεία αυτά φανερώνουν την μη αποτελεσματική επικοινωνία δασκάλων - γονέων και το διαταραγμένο κλίμα των διαπροσωπικών τους σχέσεων.

Τα ευρήματα αυτά επιβεβαίωσε και η έρευνα του Πυργιωτάκη ( 1992 ) : Οι δάσκαλοι στην Ελλάδα θεωρούν ως δεύτερο παρεμποδιστικό παράγοντα στην εργασία τους τις σχέσεις με τους γονείς ( με πρώτο την ελλιπή παιδαγωγική τους κατάρτιση ).

Στην Κύπρο , αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία για την επικοινωνία του σχολείου με το σπίτι , έμμεσα όμως διαφαίνεται πως δε λειτουργεί αποτελεσματικά αφού το εκπαιδευτικό της σύστημα χαρακτηρίζεται από υψηλό ποσοστό σχολικής επιτυχίας ,το οποίο μάλιστα έχει αποδειχθεί πως δε συνδέεται με το δείκτη νοημοσύνης αλλά με την οικογενειακή προέλευση του μαθητή . ( Γεωργίου , Α., 1994 )

5. ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Η οικοσυστημική προσέγγιση του πλέγματος των σχέσεων των δασκάλων με τους γονείς επιβάλλει τη συνεξέταση τόσο της συμπεριφοράς και στάσης των άμεσα συμμετεχόντων σ` αυτές όσο και των επιδράσεων πλήθους άλλων παραγόντων που τις επηρεάζουν.

Το σαρτρικό απόφθεγμα "όπως και νάχει το πράγμα είμαστε σημαδεμένοι από την εποχή μας " ερμηνεύει σε ικανοποιητικό βαθμό τα όσα διαμοίβονται ανάμεσα στους επίσημους φορείς της θεσμοθετημένης εκπαίδευσης και τους φυσικούς εκπροσώπους της ανήλικης νέας γενιάς . Η εποχή μας , εποχή της " κατολίσθησης όλων των αξιών ", όπως τη χαρακτήρισε ο Max Scheler , και της "δυσφορίας στον πολιτισμό" , όπως εντόπισε ο Freud , δεν ευνοεί τις διαπροσωπικές σχέσεις , δυσχεραίνει την επικοινωνία , απομονώνει και αλλοτριώνει τους ανθρώπους . ( Φίλιας , 1980 ) Οι σημερινές σχέσεις , παρατηρεί ο Κοσμόπουλος ( 1990 ) , είναι "σχέσεις" κατ` ευφημισμό . Μαρτυρούν την ξενικότητα και το φόβο των ανθρώπων , σχέσεις που σε μεγάλο βαθμό φανερώνουν το "άσχετο" των ανθρώπων .

Ταυτόχρονα , ως αγωγοί κοινωνικοποίησης οι γονείς και οι δάσκαλοι βιώνουν έντονα τους κραδασμούς που συνεπάγεται ο εκκοινωνισμός του ανθρώπου , καθώς αυτό που πράγματι διακυβεύεται από τη μεταξύ τους συνεργασία είναι η σχέση ανάμεσα στο άτομο και στην κοινωνία , διαδικασία που δεν αποκαλύπτεται σε όλη της την έκταση και που ευλαβικά εξωραϊζεται σε βελτίωση της αποτελεσματικότητας του σχολείου , με γνώμονα τη σχολική επίδοση και το βαθμό πειθαρχίας του μαθητή . Κατ` αυτήν την έννοια τα προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις είναι αδύνατον να αποδοθούν απλοϊκά είτε στους γονείς είτε στους δασκάλους .

Γονείς

Κανείς δεν μπορεί να επιρρίψει ευθύνη στους σημερινούς γονείς για αδιαφορία , αγνοώντας προκλητικά την υπεραπασχόληση των εργαζομένων που μαστίζει την εποχή μας , ούτε όμως και για άγνοια του έργου του σχολείου , όταν οι υπεύθυνοι φορείς αποφεύγουν να τους ενημερώσουν και να τους διαφωτίσουν για τα θέματα που αφορούν την εκπαίδευση των παιδιών τους . ΄Οσο δε για τις παρεμβάσεις των γονιών στο έργο του δασκάλου, είναι απόλυτα φυσικό η αγωνία για το μέλλον των παιδιών τους να προκαλεί το αυξημένο ενδιαφέρον τους για το τι συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα της τάξης . Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν οι γονείς συμμετείχαν ενεργά στα όργανα εκείνα που αποφασίζουν , εκτελούν και αξιολογούν το παρεχόμενο εκπαιδευτικό έργο ή αν το σχολείο εφάρμοζε πολιτική ελεύθερης εισόδου των γονιών στο σχολείο . Η παρακολούθηση του μαθήματος από τους γονείς θεωρείται ιδιαίτερα αποτελεσματικός τρόπος για τη βελτίωση των σχέσεων μαζί τους.( Οικογένεια και Σχολείο, τ.110:178-182 & τ.111: 217-220 )

Εξάλλου η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αναγνωρίζει στους γονείς το ρόλο του πρωταγωνιστή στην εκπαίδευση των παιδιών τους , άποψη που ενισχύεται από τις παρατηρήσεις του Ν. Λεοντίου ( 1985 ) : Οι γονείς είναι στην πλειονότητά τους σήμερα μορφωμένοι και έτοιμοι να αναλάβουν στα σοβαρά το ρόλο της ορθής διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους . Η απόρριψη του δικαιώματος των γονιών " να επιλέγουν κατά προτεραιότητα το είδος της εκπαίδευσης που θα δώσουν στα παιδιά τους " παραπέμπει σε προβληματισμό για το ποιος θεωρείται αρμόδιος γι` αυτό το ρόλο . Ο Χ. Κωνσταντίνου ( 1994 ) αναφέρει χαρακτηριστικά : "Τις εντολές που οφείλει να εκτελέσει το σχολείο , τις έχουν διαμορφώσει άνθρωποι της εκπαιδευτικής πολιτικής , οι οποίοι δεν είναι οπωσδήποτε παιδαγωγοί . "

Θα πρέπει εδώ να τονιστεί πως πολλοί σύγχρονοι παιδαγωγοί τάσσονται υπέρ της διεύρυνσης της συμμετοχής των γονιών στο έργο της εκπαίδευσης. " Η αποκέντρωση της εκπαίδευσης θα στηριχτεί σε μια ουσιαστική συμμετοχή των γονιών στο έργο της εκπαίδευσης " , γράφει ο Θ. Γέρου ( 1978 : 53 ) . Ο Ν. Παπαξενοφώντος ( Οικογένεια και Σχολείο , τ. 94 ) προτείνει συμμετοχή των γονιών ακόμη και στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου.

Το θετικό είναι πως και η επίσημη Πολιτεία στην Κύπρο αποδέχεται σε σημαντικό βαθμό αυτές τις θέσεις . Σε συνέδριο διευθυντών , τον Ιούνιο του 1993 , το υπουργείο Παιδείας , δια στόματος Ν. Λεοντίου , δήλωσε πως οι γονείς πρέπει να συμμετέχουν σε τομείς χάραξης της εκπαιδευτικής πολιτικής και πως η συντηρητικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος είναι απαραίτητο να διαταραχθεί . Ο ίδιος όμως τόνισε , πως ο συνεταιρισμός με τους γονείς πρέπει να υπόκειται στον περιορισμό " έκαστος εφ`ω ετάχθη " , δηλαδή να διαφυλαχθούν οι διαδικασίες αξιολόγησης των αποτελεσμάτων της εκπαίδευσης από τις παρεμβάσεις των γονιών . ( Πρακτικά συνεδρίου : 33-39) Με τις απόψεις αυτές , συμφώνησαν και οι επίσημοι εκπρόσωποι των δασκάλων της Κύπρου , υπογραμμίζοντας πως άλλο συνεργασία και άλλο επεμβάσεις στο έργο του σχολείου . ( Πρακτικά Συνεδρίου : 40-44)

Σίγουρα υπάρχει αρκετή δόση αλήθειας σ` αυτή την επισήμανση . " Στις αναπτυγμένες χώρες μια μεγάλη αναλογία των γονέων έχει πανεπιστημιακή μόρφωση και ως εκ τούτου είναι σε θέση να αμφισβητήσει την υπεροχή του εκπαιδευτικού . " ( Κόκκοτας , 1983 : 88 ) Το αποτέλεσμα είναι οι δάσκαλοι να αποκομίζουν την εντύπωση πως οι γονείς τους αντιμετωπίζουν υποτιμητικά. [...]

_______________________________________



  • Η έρευνα αυτή έχει πραγματοποιηθεί από τη Μαρία Λαμπρίδου, δασκάλα μετεκπαιδευθείσα στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου.

Βάλε κι εσύ μια πινελιά στης γης τη ζωγραφιά!

Με αφορμή το μάθημα της Γλώσσας, "Τα πινέλα της φαντασίας", αλλά και το διαγωνισμό ζωγραφικής της Helmepa Junior που θέλουμε να λάβουμε μέρος, ας δούμε και αυτά τα πινέλα, τα πινέλα των παιδιών μελών της Helmepa και τι έχουν ζωγραφίσει σε προηγούμενους διαγωνισμούς:

2012




Πρώτο βραβείο





Τα έργα που πήραν το δεύτερο και το τρίτο βραβείο.

2011




Το πρώτο βραβείο



Το δεύτερο βραβείο



Το τρίτο βραβείο

2010




Το πρώτο βραβείο





Το δεύτερο και το τρίτο βραβείο του 2010



Να και ένα έργο που πήρε μέρος στο διαγωνισμό αλλά δεν κέρδισε κανένα βραβείο. Έτσι κι αλλιώς οι μικροί εθελοντές της Helmepa Junior δε ζωγραφίζουν για το βραβείο αλλά για να στείλουν ένα ομαδικό μήνυμα για το περιβάλλον. Και είναι η χαρά της συμμετοχής που μετράει και της άμιλλας και όχι του ανταγωνισμού...

Βέβαια δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνη τη φορά που μία από τις ομάδες μου κέρδισε το πρώτο βραβείο. Το 2006. Η ομάδα των κοριτσιών της Τετάρτης τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Σμύρνης:



Τι τρελό πανηγύρι έκαναν τα παιδιά. Και όχι μόνο τα κορίτσια. Αλλά και τα αγόρια της τάξης και ας μην κέρδισε η δική τους ζωγραφιά. Γιατί όλοι μαζί είχαν προσπαθήσει και όλοι μαζί έδιναν τον αγώνα για θάλασσες και ακτές καθαρές!

Να θυμίσω ότι θέμα του φετινού διαγωνισμού είναι:

«Ονειρεύομαι να ζω, σ’ έναν κόσμο καθαρό»

(δείτε περισσότερα για το διαγωνισμό εδώ)

Βίντεο από μαθητή του σχολείου μας για την επίσκεψη στην αρχαία Ελέα!




Από το μαθητή του σχολείου μας, Άρη Λιάκο, το βίντεο για την αρχαία Ελέα. Με δικά του μέσα η καταγραφή και των εικόνων και της ξενάγησης που έγινε στους μαθητές από τον αρχαιολόγο κ. Στέφανο Βασιλειάδη. Και με δικές του τεχνικές γνώσεις η δημιουργία του βίντεο και το ανέβασμα στο διαδίκτυο. Να σημειώσουμε ότι το σχολείο μας είναι το μοναδικό της Ηγουμενίτσας που λειτουργεί με το παλιό πρόγραμμα και οι μαθητές δε διδάσκονται πληροφορική! Τουλάχιστον όχι από καθηγητή πληροφορικής. Οι όποιες γνώσεις των μαθητών μας προέρχονται ή από τη δική τους έφεση να μάθουν τη νέα τεχνολογία ή από το μεράκι των εκπαιδευτικών του σχολείου και σε μερικές περιπτώσεις κάποια παιδιά που έχουν την οικονομική δυνατότητα παρακολουθούν στον ελεύθερο χρόνο τους σε ιδιωτικές σχολές της πόλης μαθήματα πληροφορικής.

Βέβαια στη ζώνη του Ολοήμερου υπάρχει καθηγητής πληροφορικής, όμως ένα μικρό μόνο ποσοστό των μαθητών παρακολουθεί Ολοήμερο.

Τα σημειώνουμε όλα αυτά για να δείξουμε πως η δημιουργία του συγκεκριμένου βίντεο αποτελεί πραγματικό κατόρθωμα από το νεαρό μαθητή, καθώς στην περίπτωσή του όλα ξεκινούν από το απίστευτο μεράκι που διαθέτει. Το ίδιο ιερό μεράκι που θαυματούργησε στη γη της Θεσπρωτίας από αρχαιοτάτων χρόνων και μέχρι σήμερα... Δεν μπορούμε λοιπόν παρά να καμαρώνουμε για την εργασία αυτή και να δώσουμε πολλά συγχαρητήρια στον Άρη!

Θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσουμε για μια ακόμη φορά και τον κ. Στέφανο Βασιλειάδη για τη φωτισμένη ξενάγηση που έκανε στα παιδιά του σχολείου μας. Αλλά και σε όλη την ομάδα της αρχαιολογικής υπηρεσίας Θεσπρωτίας που και τεράστια προθυμία δείχνουν για την υποστήριξη των διδακτικών επισκέψεων των σχολείων αλλά και χάρη στη δική τους επίπονη εργασία μπορούμε σήμερα και χαιρόμαστε τους αρχαιολογικούς μας χώρους!

Επίσκεψη στον Άγιο Δονάτο και στην αρχαία Ελέα




Την Τρίτη, 5 Φεβρουαρίου 2013, το σχολείο μας επισκέφθηκε τον ιερό ναό του Αγίου Δονάτου στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας, τον αρχαιολογικό χώρο της Ελέας και το χωριό Βέλιανη. 

Τους μαθητές ξενάγησε στον Άγιο Δονάτο ένας εκ των ιερέων του ναού και τους μοίρασε και μικρές εικονίτσες του Αγίου. 

Στο χώρο της Ελέας η ξενάγηση έγινε από τον αρχαιολόγο κ. Στέφανο Βασιλειάδη. 

Κατόπιν κατεβήκαμε στο χωριό Βέλιανη όπου τα παιδιά έφαγαν και έπαιξαν. 

Θερμά ευχαριστούμε όλους όσους μας βοήθησαν στην επιτυχή έκβαση της επίσκεψης και ιδιαιτέρως το συνταξιούχο εκπαιδευτικό κ. Γεώργιο Λώλο, που ως υπεύθυνος εκ μέρους του Δήμου Σουλίου για τη Βέλιανη είχε φροντίσει να καθαριστεί ο δρόμος που οδηγεί στο κάστρο. Άστραφτε επίσης από καθαριότητα και το ρέμα του χωριού! Κυριολεκτικά θα μπορούσαμε να τραγουδήσουμε για το ρέμα αυτό το τραγουδάκι: "Το νερό στο ρέμα γάργαρο κυλάει!"

Από τα Πρωτάκια του Α΄1 ήρθαν μόνο 14. Κάποια γιατί δεν τα άφησαν οι γονείς τους και άλλα γιατί οι ιώσεις βρίσκονται σε έξαρση. Όσα πάντως ήρθαν έμειναν κατενθουσιασμένα και σίγουρα εισέπραξαν πολλά θετικά μηνύματα γνωρίζοντας τη ζωή και την ιστορία του τόπου τους. Με κατανυκτική προσήλωση παρακολούθησαν τον ιερέα του Αγίου Δονάτου να τους μιλά και για τον Άγιο και για το ναό, άναψαν τα κεράκια τους και προσκύνησαν τα λείψανα του Αγίου Δονάτου. Μένοντας μάλιστα στο ναό και μετά την έξοδο των παιδιών των άλλων τάξεων περιεργάστηκαν τις αγιογραφίες και πολλά εντόπισαν τον άγιο που φέρουν το όνομά του. Την Αγία Αικατερίνη, τον Άγιο Φώτιο, τον Άγιο Δημήτριο. Είδαν επίσης στον τρούλο τον Παντοκράτορα και στο ιερό την Πλατυτέρα των Ουρανών, την Παναγίτσα δηλαδή να κρατά το μικρό Χριστό. Ιδιαίτερη αναφορά κάναμε στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον και Δάσκαλο του Γένους. 

Κατόπιν στο προαύλιο του ναού πήραν το κολατσιό τους ανάμεσα στο Διονύσιο το Φιλόσοφο, τον καλόγερο Σαμουήλ και το Ηρώο του Σουλίου. 

Μεγάλο επίσης ενθουσιασμό έδειξαν τα παιδιά φτάνοντας στην Ελέα, την πρώτη πρωτεύουσα των Θεσπρωτών. Με περιέργεια κοίταζαν τα εντυπωσιακά τείχη της αρχαίας πόλης, πάχους 4 μέτρων! και τη μνημειώδη πύλη. Ο αρχαιολόγος, κ. Βασιλειάδης, ενημέρωσε για κάθε λεπτομέρεια που βλέπαμε και εξηγούσε με κατατοπιστικό τρόπο την ιστορία του χώρου. 

Βέβαια για τα Πρωτάκια οι έννοιες της ξενάγησης ήταν αρκετά δύσκολες αφού δεν έχουν ακόμη διδαχτεί σχετικές ιστορικές έννοιες. Απέκτησαν όμως πολύτιμα βιώματα από τη ζωντανή τους επαφή με ένα τόσο ωραίο αρχαιολογικό χώρο, μια ολάκερη αρχαία πολιτεία, που σίγουρα όταν στην Τετάρτη Τάξη διδαχτούν την ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας θα έχουν πολύ περισσότερες προσλαμβάνουσες παραστάσεις από άλλα παιδιά που δεν είχαν τέτοια ευκαιρία. 

Ένα μάλιστα που είμαι σίγουρη ότι δε θα ξεχάσουν είναι το θρανίο της αρχαίας Αγοράς. Το πέτρινο θρανίο που διέτρεχε τη στοά της Αγοράς γύρω γύρω! 

Μας δόθηκε επίσης η ευκαιρία να γνωρίσουμε και κάποια πράγματα για τη χλωρίδα και την πανίδα του τόπου. Όπως για παράδειγμα τη σκιλοκρεμμύδα. Και πολλά ήταν τα χεράκια που έκοβαν τις πρώτες ανεμώνες της χρονιάς. 

Ο καιρός ευτυχώς ήταν τέλειος αν και λίγο ζεσταθήκαμε προσπαθώντας από το κέντρο της Ελέας να επιστρέψουμε επάνω στην Πύλη. Εκεί κάποια Πρωτάκια ανακάλυψαν πως είχαν βαρύνει και οι τσάντες τους! Πού να αντέξουν τα μικρά τους ποδαράκια τόσο περπάτημα; Πάντως χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και κυρίως χωρίς ατύχημα (παρά τις σκανταλιές μερικών μερικών και ονόματα δε λέμε).  Σε επόμενη όμως εκδρομή οι μερικοί μερικοί θα πρέπει να δώσουν το λόγο τους ότι θα ακούν τη δασκάλα και θα είναι συνεχώς κοντά της. 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ και προς τους γονείς που φρόντισαν για σωστά παπούτσια (καθώς ο τόπος ήταν κατηφορικός και με πολλές πέτρες) αλλά και που όλα τα παιδιά είχαν σακίδια περασμένα στην πλάτη. Και σίγουρα έλαβαν τα μέτρα τους και για τη σωστή πρωινή διατροφή των παιδιών αφού κανένα δε διαμαρτυρήθηκε πως ζαλίζεται παρά τη μακρινή διαδρομή. 

Να είμαστε λοιπόν καλά να ξαναπάμε εκδρομούλα. Και ελπίζουμε στην επόμενη να έρθουν όλα τα παιδιά γιατί οι εκδρομές αυτές δεν είναι απλά για λόγους ψυχαγωγίας μα κύρια υπηρετούν διδακτικούς σκοπούς. Και πολύ καλύτερα από το μάθημα στην τάξη. Τα παιδιά έχουν τεράστια οφέλη από τις εκδρομές αυτού του τύπου, τις διδακτικές επισκέψεις, και γι' αυτό και το υπουργείο Παιδείας επιμένει στη σωστή επιλογή των χώρων και δίνει μεγάλη βαρύτητα στην υλοποίηση αυτών των επισκέψεων ως δείκτη ποιότητας της αγωγής που προσφέρει ένα σχολείο. 

Διαβάστε περισσότερα για την αρχαία Ελέα εδώ:


που καταστράφηκε στα 167 π.Χ. από τις ρωμαϊκές λεγεώνες του Αιμίλιου Παύλου, μαζί με δεκάδες ακόμη πόλεις της Ηπείρου και μάλιστα ταυτόχρονα και εντός ολίγων ωρών και μόλις στα 2002 μ.Χ. άρχισαν οι εργασίες ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου και αφού η ανασκαφή είχε ξεκινήσει από το 1985. Ήμασταν δε τυχεροί γιατί ο αρχαιολόγος που μας συνόδευε είχε λάβει μέρος ο ίδιος στις εργασίες ανάδειξης και ήξερε σαν το σπίτι του την Ελέα. Και όσα βλέπαμε εμείς και όσα βρίσκονται κάτω από το χώμα! Γιατί έκπληκτοι τον ακούσαμε να μας λέει για τις αμέτρητες πέτρες που είχαν σκεπάσει το χώρο (από την καταστροφή των Ρωμαίων αλλά και τη φθορά του χρόνου) και που οι αρχαιολόγοι τις έθαψαν και έκαναν επιχωμάτωση για να είναι ο χώρος προσβάσιμος. Και όλα αυτά με τα χέρια, μηχανήματα ήταν αδύνατον να μπουν στο χώρο της πόλης! 

Τι να πούμε; Νιώθουμε βαθύτατα συγκινημένοι που η επίπονη εργασία αμέτρητων ανθρώπων μάς έδωσε το προνόμιο να γευτούμε λίγο από το αρχαίο κλέος των προγόνων μας! 



Ο φετινός διαγωνισμός ζωγραφικής της Helmepa Junior


Αθήνα, 5 Φεβρουαρίου 2013


Διαγωνισμός Ζωγραφικής Προγράμματος 

«Παιδική HELMEPA»

Όπως κάθε χρόνο, το Πρόγραμμα «Παιδική HELMEPA» προκηρύσσει για τα παιδιά-μέλη του, Διαγωνισμό Ζωγραφικής σχετικό με το περιβάλλον. Το θέμα του φετινού Διαγωνισμού, εμπνευσμένο από μηνύματα των ίδιων των παιδιών είναι:

«Ονειρεύομαι να ζω, σ’ έναν κόσμο καθαρό»

Τα έργα για να γίνουν δεκτά θα πρέπει:

Να προέρχονται από Ομάδες του Προγράμματος του σχολικού έτους 2012-2013
Να είναι ομαδικά, ζωγραφισμένα σε χαρτόνι διαστάσεων 50x70 εκ., σε οριζόντια μορφή και με έντονα χρώματα
Να αναγράφονται στο πίσω μέρος το Σχολείο, ο αριθμός της Ομάδας και το όνομα του Εθελοντή Εκπαιδευτικού
Να έχουν φτάσει στα γραφεία της Παιδικής HELMEPA μέχρι την Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Για πρώτη φορά φέτος ο Διαγωνισμός θα διεξαχθεί ξεχωριστά για δύο κατηγορίες παιδιών:

- ηλικίας 5-7 ετών και Κέντρων Ειδικής Αγωγής
- ηλικίας 8-12 ετών

Με τη λήξη του Διαγωνισμού όλα τα έργα των Ομάδων θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα της Παιδικής HELMEPA και θα είναι διαθέσιμα προς ψήφιση από τις Ομάδες του Προγράμματος και το Προεδρείο του Συμβουλίου Αντιπροσώπων. Το καλύτερο της κάθε κατηγορίας (1ο Βραβείο), θα εκτυπωθεί σε Αφίσα με τα ονόματα των μελών της Ομάδας και του Εθελοντή Εκπαιδευτικού και θα διανεμηθεί, όπως κάθε χρόνο, στα Μέλη της HELMEPA, του Προγράμματος και ευρύτερα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στα μέλη των Ομάδων που θα λάβουν τα 2α και 3α Βραβεία θα απονεμηθούν Έπαινοι Συμμετοχής.

Καλή επιτυχία σε όλους!